Eiland nummer twee!!!

Lieve allemaal,

Zoals jullie hebben gelezen heeft Benno een krachtige samenvatting gegeven over onze reis door Sumatra. Echt ontzettend leuk dat hij dit heeft gedaan! Had echt niet verwacht dat hij dit zou doen, maar hij stond er zelf op :D Ik zal nog een paar dingetjes over Sumatra vertellen want ik zat met jeukende handen achter de computer toen hij aan het typen was...

Toen we vanuit Kuala Lumpur naar Medan vlogen hadden we een heel ander beeld van Sumatra dan dat we nu hebben. We verwachtten veel rijstplantages, veel jungle, apen die zomaar overal rondlopen, maar de werkelijkheid was iets anders... Het was er vies, grauw, veel mensen, veel gebouwen (die niet onderhouden worden). Echt heel anders dan onze verwachting. In de Lonely Planet stond al dat Medan voor veel reizigers bekend staat als een van de meest verschrikkelijke steden waar ze zijn geweest. We begrijpen nu wat ze bedoelen... We hadden echt gedacht dat we dit zo vroeg op de reis al aankonden, maar niets is minder waar. Het overviel ons echt heel erg. Zo ontzettend veel mensen en zo ontzettend veel aandacht voor ons. Het was onwerkelijk... Wat het misschien nog erger maakten was dat we uit het goed georganiseerde Kuala Lumpur en Singapore kwamen, dat maakte het verschil nog groter met Medan. Tuurlijk hebben we ook ontzettend gelachen!! Onze eerste lachstuip kregen we in de taxi die ons van het vliegveld naar het busstation bracht (helemaal vergeten te vertellen in het vorige verhaal). Er zat een jongen van onze leeftijd in. Echt ene heel aardige jongen. In zijn gebrekkige engels probeerde hij ons dingen te vertellen en te vragen. Zo vroeg hij waar we vandaan kwamen en we probeerden uit te leggen Nederland. Daarop zei hij: Oooh I know. Westlife (ja inderdaad die boyband) comes from there! Nee sorry dat is niet Nederland... Daarna pakte hij vol trots een cd en zette die voor ons op. Met een grote glimlach drukte hij op play en er kwam Justin Bieber uit de boxen.... Justin Bieber!! Hij was helemaal enthousiast en zei: I really like him!! We keken elkaar aan en wisten niet hoe we het hadden. Ik probeerde hem ook nog te vertellen dat mijn broertje hetzelfde haar heeft als Justin Bieber (ja ja Nige!!), maar volgens mij begreep hij dat helemaal niet.. Hij dacht volgens mij dat ik bedoelde dat Justin Bieber me broertje was... Echt het engels bij de sumatraanse bevolking is (zoals we later begrepen) non excisting. We hebben daarna bij het busstation een kaartje gehaald voor de nachtbus, maar die vertrok pas over 9uur... We moesten dus nog 9 (hele hele hele lange) uren volmaken. We hebben toen geprobeerd een bejak te nemen naar het centrum van Medan, want het busstation lag erg ver daar buiten. Dit bleek moeilijker dan verwacht... Wij proberen uit te leggen dat we naar ene shopping centre wilden waar we misschien konden winkelen enzo. Serieus er zijn 12 bejaks langs ons gereden die ons echt niet begrepen... Shopping centre... No we don't have.. Ik heb toen onze reisbijbel (de Lonely Planet) erbij gepakt en gekeken of er misschien een naam van een shopping centre in stond. We hebben er toen een gevonden en de volgende bejak die langskwam hebben we aangehouden en aangegeven waar we hene wilden. Hij knikte vol enthousiasme en we reden met hem mee. Hij stopte bij een leegstaand gebouw, waar geen ramen meer in zitten, de verf afbladderde en de reclame borden vervaagd waren... Here it is! Juist... We waren te moe om nog te proberen uit te leggen of hij iets anders voor ons wilden zoeken en zijn toen maar zelf rond gana lopen. De tijd ging echt niet voorbij... Gelukkig werd het toch op een gegeven moment 21uur en konden we met de bus naar Banda Aceh!! Ons volgende avontuur!

Het avontuur begon al in de bus. Echt wat een maniakken op de weg zijn die sumatranen! Hij reed met 130km/uur over kronkelwegen door de jungle (zonder lantaarnpalen ofcourse) en met andere bussen (die met dezelfde snelheid) langs hem reden. Het was niet te geloven... Ook hadden we gevraagd om een non stop bus anders zou het nog langer dan 10uur duren. Nou het was geen non stop bus volgens mij zijn we minstens 20 keer gestopt om mensen (en spullen) in en uit te laden.. Ook stopten we plotseling om 6uur s'ochtends in de jungle.. Benno en ik keken elkaar aan: Wat nu...? De hele bus stapte uit, maar het was echt in de middle of nowhere.. Dus wij vanuit het raam kijken wat ze allemaal gingen doen. Bleken ze te gaan bidden! Wij met onze stomme hoofden natuurlijk vergeten dat moslims in de ochtend bidden.
Na al deze stops kwamen we gelukkig heelhuids aan in Banda Aceh. We hebben daar een bejak genomen naar de haven Uleh Leh en zijn vanaf daar met de ferry naar ene heel klein stukje hemel op aarde gegaan. Wauw wat was het daar heerlijk!! We zaten in een heerlijk hutje aan zee. Het was echt heerlijk. Dit was wat we nodig hadden na al die kilometers die we hebben afgelegd. We hebben het eiland samen verkent. Echt die prachtige natuur en stranden vergeten we nooit meer! Er liepen ook gewoon overal dieren rond! Koeien, geiten, apen!!, wild zwijn, katten, honden, maar inderdaad er waren geen walvishaaien in de zee :( Waar we helemaal voor Sumatra waren afgereisd was er niet.. Ook kregen we nog een domper te verduren. De pinautomaten op het eiland (ja alle vijf!) wilden ons geen geld geven!!! Ze namen geen ING kaart aan... Zaten we daar de derde nacht met nog maar hel weinig geld. We waren eerst bang dat er iets mis was met onze pinpas, maar dat was het gelukkig niet. De lonely planet had ons al gewaarschuwd, maar we dachten dat het wel los zou lopen (we hadden op banda aceh al het maximale gepind, niet erg veel, maar het maximale wat we konden opnemen). Jammer genoeg niet dus.. We hebben toen maar besloten om na de derde nacht te vertrekken. We hebben het hotel moeten betalen in euro's en dollars (Jurgen, Mar, Chiara en Nicky we willen jullie hierbij graag persoonlijk ontzettend, maar dan ook echt ontzettend te bedanken voor de dollars. Zonder jullie hadden we echt niet geweten hoe we het moesten oplossen. Jullie zijn geweldig!!!) en zijn met de laatste roepia's naar Banda Aceh gevaren.

In Banda Aceh aangekomen hadden we het avontuurlijke plan bedacht om naar het vliegveld te gaan en te kijken of ze daar lastminutes hadden. Gewoon een vliegtuig die binnen 1uur zou vertrekken en waar we dan een poep en een scheet voor zouden moeten betalen. We kwamen zeer bedrogen uit.. Ze konden daar geen engels en begrepen echt niet wat we bedoelden. Ze wilden ons meer dan 100euro laten betalen!! Voor een vliegtuig waar nog 42 stoelen vrij waren en die over een half uur de lucht in zou gaan!! Die zijn gek! We hebben toen toch maar de nachtbus teruggenomen naar Medan terwijl we aan elkaar hadden beloofd daar echt niet meer heen te gaan... Om onszelf een beetje op te vrolijken hadden we de iets betere bus genomen. Die was ook echt stukken beter. De chauffeur reed nog wel als een malloot, maar hij stopte niet 1 keer onderweg en we hadden grotere stoelen waardoor we allebei zeker 4 uur hebben geslapen :) Toen we vanochtend aankwamen in Medan gingen we hetzelfde proberen als in Banda Aceh. We zijn naar het vliegveld gegaan en hebben gekeken voor een lastminute. En ja hoor.. Hier is het gelukt. We hebben voor 20euro pp een vlucht kunnen krijgen naar Pulau Penang!! Een eiland van Maleisie :)

We zitten er nu net een paar uurtjes en het bevalt ons tot nu toe goed :) We zitten nu even van de hitte te bekomen in het internet cafe en gaan zo lekker wat eten. We gana proberen allebei hier heerlijk tot rust te komen! Hierna zullen we waarschijnlijk met de boot naar Pulau Langkawi gaan (ja Mirjam ik zal je alles in geuren en kleuren vertellen!!). We houden jullie op de hoogte.

Heel veel liefs, knuffels XXXXXXXX